Burgervader
Vorig weekend maakten we een bijzonder moment in onze geschiedenis mee: het einde van de anderhalvemeter-maatregel. Van alle coronaregels was dat een van de meest ingrijpende, omdat die zoveel invloed had op heel ons sociale en economische leven. Wie had zich dat ooit voorgesteld: zo’n afstand moeten houden van vrienden, op het werk, in de rij voor de kassa of bij een concert. Het gaf mij een ongemakkelijk gevoel dat je met een boog om anderen heen liep op de stoep. Wij mensen zijn toch gemaakt om dichtbij elkaar te zijn, letterlijk en figuurlijk.
Dat die 1,5 meter niet meer hoeft, voelt als een opfrisbeurt voor het hele sociale leven, ondanks dat er nog wel beperkingen gelden. In mijn werkagenda is het ook heel duidelijk zichtbaar: het aantal uitnodigingen om bij activiteiten, congressen en bijeenkomsten aanwezig te zijn, neemt fors toe.
Als burgemeester ben je, naast bestuurder, ook burgervader (of –moeder), betrokken bij wat er leeft en speelt in de samenleving, aanwezig bij lief en leed in de stad. In coronatijd was ik dat natuurlijk ook, maar de afgelopen periode ging het vooral om ernstige of verdrietige gebeurtenissen, en dan beperkte het contact zich vaak ook nog eens noodgedwongen tot een brief, telefoontje of videobellen. Op die manier betrokkenheid tonen is lastig.
Gelukkig komt mijn rol als burgervader nu weer in de breedte tot leven en kan ik samen met mensen, verenigingen en bedrijven weer feestelijkheden meevieren. In levenden lijve elkaar de hand schudden: ik heb het gemist. Rondkijken in een bedrijf, tentoonstellingen openen, prijzen en onderscheidingen zoals de Zilveren Waalbrugspeld uitreiken: het verbreedt mijn blik op de stad en de mensen die hier wonen en werken. Als een echtpaar 65, 70 of 75 jaar getrouwd is bijvoorbeeld, dan vragen wij ze of ze het leuk vinden als ik op bezoek kom om hen te feliciteren. Dat doen we ook bij Nijmegenaren die hun 100e verjaardag vieren (en daarna bij elk vijfde levensjaar erbij, opnieuw). Geweldig om bij mensen thuis op de bank hun levensverhalen en verhalen over de geschiedenis van de stad te horen.
Zo werd ik onlangs uitgenodigd bij een feest van een Nijmeegse straat, die een jubileum vierde. Ik kwam daar aan de praat met een heer op leeftijd, die de schoonzoon van een van mijn voorgangers als burgemeester bleek te zijn. Hij wilde graag in het stadhuis de galerij met burgemeestersportretten bekijken; elke burgemeester is daar vereeuwigd door een kunstenaar. En dat gaan we natuurlijk doen. Mijn werk levert vaak zulke bijzondere ontmoetingen op! Ik ben blij dat het weer kan, en wens ook u fijne ontmoetingen toe met buren, vrienden, familie én onbekenden.
Reageren? Secretariaatburgemeester@nijmegen.nl