Samen verder
Twee weken geleden schreef ik op deze plaats al over de toenemende coronaproblemen en afgelopen week kwam daar nog het een en ander aan maatregelen bovenop. Het is nu wel duidelijk: we zitten nog midden in de crisis.
Sinds vorig weekend zijn openingstijden beperkt, is het gebruik van het coronatoegangsbewijs uitgebreid en daarnaast werken we weer allemaal thuis. Iedereen kent deze maatregelen inmiddels ongetwijfeld. De vraag die mij nu door veel mensen gesteld wordt is: hoe nu verder en hoe lang nog?
Een perfect antwoord op deze vragen heb ik natuurlijk ook niet. Wel blijf ik herhalen dat we het vervolg vooral zelf in de hand hebben. We moeten samen verder. De keuzes die wij allemaal maken zijn bepalend voor het vervolg van de bestrijding van een pandemie waar we inmiddels allemaal genoeg van hebben.
En de vragen die we aan onszelf en aan elkaar moeten stellen, zouden de goede vragen moeten zijn over de goede thema’s. Ik vind de vraag over handhaving bijvoorbeeld veel minder interessant dan de vraag over waarom ons gedrag is zoals het is. Het maakt niet zo heel veel uit of we in Nijmegen 10 of 20 boa’s inzetten; veel belangrijker is de vraag of we vanuit onszelf gemotiveerd zijn om ons te houden aan de nu gestelde maatregelen. Met controle en handhaving alleen lossen we de problemen in ieder geval niet op.
"De keuzes die wij
allemaal maken zijn
bepalend voor het
vervolg van de
bestrijding van een
pandemie"
Wat mij bij veel vraagstukken helpt, is dat ik mezelf afvraag: wat is het alternatief? Alles wat we doen heeft gevolgen. Als we ons niet houden aan de maatregelen kan het alternatief zijn dat er meer en strengere maatregelen volgen, omdat dan de besmettingscijfers zullen blijven oplopen. Want we moeten ons steeds voor ogen houden wat ook weer ons doel is. Dat is niet zoveel mogelijk onze gang kunnen gaan, maar zorgen dat ons zorgsysteem en haar werkers overeind blijven en zo min mogelijk mensen ernstig ziek worden. En dat betekent nu even een pas op de plaats.
Optimisme is een morele plicht. Een uitspraak van de bekende filosoof Immanuel Kant die ik graag aanhaal. En de afgelopen week geven de ontwikkelingen in Nijmegen en elders mij toch reden tot optimisme. De drukte op de wegen nam de afgelopen werkweek direct af; de invoering van de maatregelen voor winkels en horeca leverde in onze stad gelukkig nauwelijks problemen op. En overal om me heen zie ik mensen die, waar dat moet, gewoon zonder problemen weer hun mondkapje dragen.
Dat stemt mij optimistisch. Samen moeten we verder, en in Nijmegen gaan we ook samen verder.
Reageren op deze column van de burgemeester? Secretariaatburgemeester@nijmegen.nl