Tikkie Takka #19: Goffert als muziek in de oren
Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken.
Ha Dirk,
Ons stadion staat op instorten. Nu luidt het credo van de Belastingdienst dat we zaken niet leuker kunnen maken, maar daar gaat deze jongen niet in mee. Want aangezien ons stadion ruim 20 jaar oud is, ging ik bedenken wat er al langer mee gaat dan het mooist gelegen stadion van Nederland. En dan kom je natuurlijk al snel bij onze maarschalk en generaal op het middenveld uit, maar die zijn alweer véél ouder. Ongeveer even oud als wij en aan het einde van hun carrière. Die van ons moet nog beginnen en we zijn nog wel praktisch even oud als de Deens-Paraguyaanse tandem (wedden dat ze die niet hebben in het Velorama?). Maar goed, dat wij even oud zijn betekent ook dat we opgegroeid zijn met dezelfde smakeloze muziek: de fantastische jaren 90. En, aangezien de Goffert in de eerste maand van de 00s werd geopend, heeft ons stadion dus een kortere houdbaarheidsdatum dan de muziek uit die tijd.
Door de hitlijsten van die tijd scrollend, zag ik dat de liedjes van toen, nu nog steeds steviger staat dan ons stadion. Want, zeg nou zelf, bij Wonderwall denk je toch ook gelijk aan Mattijs Branderhorst? Denk jij dat Rogier nooit eens in de kleedkamer roept: I want it that way! En menig aanvaller is al snel in Ademnood als Souf en Bart weer opstomen. En wat te denken van onze eigen kleine jongen, Dirk Proper? Of Okita, jarenlang een Genie in a Bottle, maar nu is de geest uit de fles. En dan zijn Dromen geen Bedrog meer en verlangen we terug naar de Wonderful Days. Eenmaal op gang, Dirk, ben ik niet te stoppen. Een beetje zoals NEC nu, op het ritme van Kedeng Kedeng denderen we door. Ik moet gelijk aan de nacompetitie ergens eind jaren 90 denken, iedereen kreeg een soort papieren vlaggetje met daarop de tekst van Guus Meeuwis, maar dat terzijde.
Eén fout mogen we echter niet maken en dat is dat deze muziek tijdloos lijkt, maar De Goffert dat niet blijkt te zijn. De Goffert is echt meer dan het stadion. De Goffert is de plek waar de vaders van onze opa’s met een schup in de grond een fantastisch stadspark opbouwden en de Bloedkuul lieten verrijzen. De Goffert is er al sinds de jaren 30 en, net als de bekendste artieste van die tijd, mag die nooit stoppen. Heintje Davids hield het vaak voor gezien, maar kwam altijd weer terug. Zoals wij ook altijd terugkomen in de Goffert en zoals het voetbal altijd terugkeert in de Bloedkuul.
Ik zie je snel, hopelijk gewoon in de Goffert.
Chiron