Afbeelding
Foto:

O, kom duir ’s kieke!

Sinterklaas heeft in Nijmegen een "eigen huis” in het Valkhofpark: de Nicolaaskapel. "Feur Sinterklaos”, zei een mij bekende opa, die met een kleinzoon op weg was naar de tijdelijke bewoner. "Sinterklaos het so te sien gin hoas, muir opa is fandaog nie de baos!”, lachte hij. "Hij wou hier nuirtoe”, wees hij met een lichte frons naar zijn kleinzoon. De mededeling had iets ongemakkelijks en zweefde tussen 'graag' en 'maar niet nu'. Oma had zonder overleg de afspraak gemaakt: de kapster had vandaag gewonnen. Met zicht- en hoorbare tegenzin stond hij hier nu in het Valkhofpark met zijn jongste kleinzoon. “Se het mien dochter laote belofe, da Jordy de letste sou wese.” Daar hield hij zich maar aan vast. Hij hield niet van al die flauwekul rond de feestdagen. “Ik gif se liefer allemaol 25 piek. As 't MOT ien 'n envelop.” Ik herinnerde mij zijn verhalen over Sinterklaas bij hem thuis. Alles was lang geleden, maar zijn ironische beschouwing van een armoedig verleden kwam steeds naar boven als wij elkaar in alle rust ontmoetten. Het verleden leunde nog zwaar op zijn heden.
"Zijn we nog op tijd?”, vroeg het kind hoopvol. Dat waren ze; te vroeg zelfs. Nu werd tijd de belangrijkste hindernis. Opa's woordenschat van 'geduld' had een derde herhaling gehad; hij begon al uit te kijken naar de uitgang van het park. Sint had weinig haast vandaag; misschien doordat het aangenaam uitdeel- en kinderzangtijd was. De vol-verwachting-muziek vulde het stille park, maar Jordy’s geduldtijd raakte op.
Een opdracht zou kunnen helpen. "Zoek hier een klok”, zei ik aan beiden. Ze zagen die niet. "Beter zoeken”, adviseerde ik. "Een klein klokje, dat is hier echt, hoor”, wist ik. "Opa ken herstikke goed suke, heur!” IJverig begonnen ze, maar ze werden binnengevraagd, voor ze het klokje ontdekt hadden. Ik ben benieuwd of zij het gevonden hebben bij de Sinterklaaskapel. Ook zonder Sinterklaas kunt u dat eeuwige klokje daar laten zoeken of zelf proberen te vinden. Ik hoor het wel. Anders kunt u het altijd nog aan mijn kleinzoons vragen…