2021 was ‘hitserie waardig’

Sunderland ‘Til I Die, FC Utrecht - No Guts No Glory, Feyenoord - Dat ene woord. Netflix, Videoland en Disney+ betaalden veel geld om deze clubs een jaar lang te volgen. Degene die in 2021 de rechten had gekocht van NEC had een regelrechte hitserie te pakken.

Het jaar begon met een 5-2 nederlaag tegen Telstar. Dezelfde week was ook de veel besproken overgang van Syb van Ottele naar SC Heerenveen. In februari hadden we de (gewonnen) bekerwedstrijd tegen VVV in Almelo en de gehele vaderlandse pers trok naar Nijmegen voor het Fieldlab experiment tegen De Graafschap. In deze maand werd ook Ted van Leeuwen aangetrokken als nieuwe TD.

In maart was er veel reuring omdat EPSN besloot de KKD-duels niet meer uit te zenden. NEC moest nu zelf de knip trekken. Via een schakelkanaal zagen we NEC een 1-0 voorsprong uit handen geven tegen TOP Oss. Mooi was het wel dat eind maart alle seizoenkaarthouders door de club persoonlijk werden opgezocht met een kunstwerk.

De kwakkelende resultaten gingen verder in april. De uitwedstrijd tegen Excelsior werd volledig uit handen gegeven en de top 5 lijkt niet meer haalbaar voor NEC. Het waren ongetwijfeld boeiende beelden geweest met een boze Wilco van Schaik in de kleedkamer. Kwakkelend zou NEC doorstoten naar mei, waarvan we toen nog niet wisten dat dit de gloriemaand zou worden.

Richting die play-offs was er een nieuwe Deur Rij Mert. Seizoenkaarthouders zagen massaal af van compensatie van de seizoenkaart, omdat NEC vrijwel het gehele jaar niet te zien was. In de competitie werd nog verloren van NAC en Go Ahead Eagles. De laatste competitiewedstrijd tegen FC Dordrecht werd in blessuretijd gewonnen waardoor er toch met een goed gevoel richting de play-offs werd gereisd.

Die 9 dagen in mei zijn voor alle NEC-supporters onvergetelijk. Als supporters stonden we massaal op om de spelers met vuurwerk uit te zwaaien richting Almere City, Roda JC en NAC Breda. Op 23 mei om 19.46 uur meldde het KNMI een lichte aardschok in Nijmegen toen Jonathan Okita NEC naar de Eredivisie schoot. Het feest bij De Goffert was daarna onvergetelijk.
Op een roze wolk werkte NEC toe naar de rentree in de Eredivisie. Beloftes kwamen er van Marcel Boekhoorn om er in de Eredivisie een sensationeel seizoen van te maken. De seizoenkaarten waren in mum van tijd uitverkocht. Er waren inkomende transfers van onder andere Lasse Schöne, Magnus Mattson, Mikkel Duelund, Ali Akman en Iván Marquez. Daartegenover stond wel de zware blessure van Rens van Eijden.

De start in de Eredivisie bood nog weinig perspectief. De 5-0 ruststand in de Arena was een magere afspiegeling van het krachtsverschil. Gelukkig bleef het daarbij en bleef een regelrechte afgang bespaard. NEC moest zich opnieuw oprichten en deed dat tegen PEC. In een 2/3 gevulde Goffert werden de Zwollenaren met 2-0 naar huis gestuurd. Een week later volgde ook een overwinning in Almelo.

In september volgden twee gelijkspelen tegen Willem II en Sparta. Verloren werd er van FC Utrecht en op een zure manier van Feyenoord in de Kuip. Met een 3-1 zege was er vervolgens een uitoverwinning op Fortuna Sittard en kon er twee weken toegewerkt worden naar NEC-Vitesse. Roerige weken met misselijke supportersacties wierpen al een schaduw over de wedstrijd. Maar de Goffert mocht weer helemaal vol en er werd reikhalzend uitgekeken naar de terugkeer van de derby.

Niet wetende dat er vanaf die 17e oktober al genoeg materiaal zou komen voor het tweede seizoen van ‘Daar aan de boorden van de Waal’ (of weet iemand een betere?). De derby werd verloren, het uitvak stortte in en buiten de Goffert was het een slagveld. Hard werd er gezocht naar een nieuwe speellocatie maar ieder uur haakte er weer een gemeente af. De roerige week na de derby werd gelukkig wel afgesloten met een zege bij FC Twente.

Noodgedwongen werden het twee thuiswedstrijden zonder publiek, al was de steun vanachter de hekken hoorbaar op het veld. Thuis werd gewonnen van FC Groningen en gelijkgespeeld tegen SC Heerenveen. De uitvakken bleven echter niet leeg. Met gemiddeld 600 supporters per uitwedstrijd werd de naam van NEC ook in de rest van Nederland hooggehouden. Al bleef het bijna uitverkochte uitvak in Alkmaar leeg omdat Nederland als eerste weer de stadions dichtgooide.
Ondertussen ploeterde NEC naar het einde van de eerste seizoenshelft. Een heus ‘slotfasesyndroom’ steekt de kop op, al werd daar deze week afscheid van genomen door Cambuur in de beker te verslaan en door drie punten te pakken tegen zowel Go Ahead als Willem II. Met 25 punten is de negende plaats een prachtige prestatie van NEC en is handhaving binnen handbereik.

En zo zijn er al twee seizoenen van de ‘NECflix’ serie geschreven. Voor 2022 hoop ik op een rustiger jaar met stabiele resultaten en gelukkig (al mag het nog niet van Rutte) de terugkeer van publiek in de Goffert.

Namens het bestuur van SV NEC wens ik iedereen een gelukkig 2022!

Jeroen Rengers