Op de heupe
AlgemeenDe zondagmorgen had zich vredig gepresenteerd met een bleek zonnetje op de gordijnen tot een harde mannenstem met een Drutens accent meldde: “Ik bin nie tuus.” Hij stond op de stoep naast ons huis met een grote telefoon in zijn hand vlak voor zijn mond. Luid en duidelijk strooide hij zijn zinnen over het apparaat.
“Ik bin onderweg.” Een stevige vrouwenstem wilde weten waar hij nu dan wel was. “Je hoef nie so te schreeuwe, ik heb allenig ‘n nije heup, bin niet doof, heur!” Een telefonische verbinding was bijna overbodig met dit volume. De vrouw bleek in de omgeving van Groesbeek te wonen. Hij had eigenlijk het plan om onder de groene hemel in de blauwe zon terug te fietsen naar het land van Maas en Waal. “Bietje spurtief sien ken gin kwaod. Ik bin nou ien Nimwege. Wâ seg je? Bin ik fan de straot? Oh, je froeg hoe of ‘t gaot? Primao, heur. Had je nie gedocht, seker. So kurt nuir mien heupoperaosie.” Een verhandeling van de complete ingreep volgde. Zijn fysiotherapeut had hem aangeraden weer volop te gaan genieten van het leven na de operatie’. In bed beluisterden we glimlachend hun dialoog. “Ik wil wel effe deurfietse nuir Gruusbeek. Kenne we geliek saome de Salsao oefene.” Er klonk een voorzichtige lach. Zijn verzoek viel vruchtbaar in Groesbeekse aarde. “Muir dan wil ik wel erst effe lekker aon de Sangria um ien de stemming te komme feur de fekansie.”
De zondag had een onverwachte wending in petto. “Kenne we probere um ‘t saome ferder op de heupe te kriege!” galmde hij blij door de stille morgen. Met “Maok je spiere muir fast werm. Ik kom d’r aon!!” verbrak hij de verbinding en herleefde onze wens vanå een uitgebreid zondagsontbijt. En mocht er iemand binnenkort een nieuwe heup nodig hebben, dan kan ik uit ervaring zeggen, dat zo’n snelle genezing bestaat en dat zo’n operatie niets voorstelt, zolang ze je in de nacht na de operatie maar niet uit bed laten vallen. Ik ging er met een slechte heup in, kwam er met een gebroken neus uit.