Tikkie-Takka #25
Creatieve armoe en
gevulde kinderhanden
Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.
Say oeh-ah Lotgerink, oeh-ah Lotgerink!??
Pak een achternaam, eventueel een voornaam die nog een beetje allitereert en je hebt bij NEC zo ongeveer vier liedjes die een speler voorgeschoteld kan krijgen. Dat is bij jouw naam niet anders natuurlijk. Jammer genoeg waait de creativiteit die in prachtige doeken of andere tifo-acties wordt gestoken niet over naar het gezang op de tribunes. Bij een willekeurige Deen, Noor of Zweed wordt Pippi Langkous nog weleens van stal gehaald, maar verder dan een Jalalalala spelersnaam jalalalaaaaa. In het slechtste geval wordt de naam van de speler ook nog verbasterd, zodat deze wel in het liedje past. Rens van “der” Eijden voetbalde al meer dan 250 wedstrijden in het rood-groen-zwart, maar een meesterlijk liedje componeren is nog steeds te lastig.
Deze week opperde Dennis, de presentator van de Jarda Podcast, of we niet een special moesten wijden aan dit chronische gebrek aan creativiteit wat eigenlijk niet te rijmen valt met alle andere wél gave initiatieven van supporters. Misschien moeten we dan maar Jochem van Gelder uitnodigen want die opperde ooit nog “Babos is een taaie” op het ritme van Vamos a la Playa. Creatief? Ja! Stadionhit? Nee. Maar goed, een beter idee heb ik zelf ook nog niet.
Welke special we binnenkort in ieder geval samen sowieso gaan opnemen is die over de Nijmeegse gemeenteraadsverkiezingen. Ik ben benieuwd hoe jij, als semi-vrijwillige stadskronieker, kijkt naar de Nijmeegse politiek en ook hoe de verschillende lijsttrekkers naar onze stad kijken. Want net als dat ik geen Heusdenaar (ik moest opzoeken hoe dit heette) ben, zijn de meest prominente plaatsen op de kieslijst vergeven aan relatieve buitenstaanders. Een flink portie reclame maken voor onszelf dit, maar ik kan even niet anders. Deze week is Jarda Podcast 100 uitgekomen en daar ben ik mega trots op. Een avond met een mannetje of 70 in de zaal, medewerking vanuit supporters, staf en zelfs Jarda Simr aan de lijn krijgen. Dan kun je 35 zijn, maar dan is je kinderhand nog steeds gauw gevuld.
Om dit cirkeltje recht te breien en het bruggetje met kinderhanden maar te maken na jouw Tikkie over de NEC-juniors: ik heb nog aan de hand bij Ronald Waterreus gelopen. Ik begeleidde zelf de Juniors bij veel uitwedstrijden, er was een kind te weinig en.. ik ben nog steeds niet de allergrootste. En hoe werd Waterreus toegezongen? Oeh-ah Waterreus, Oeh-ah Waterreus. Misschien valt het wel mee met de creativiteit in Nijmegen, maar ik kan niet wachten op een originele spelerssong vanuit ons eigen 080.
Tot snel!