Bij lefe en welsien
De lente is voelbaar aanwezig in de oude charme van de stad. Een zonnig terrasje lokte ons. Naast ons tafeltje zat een rustig rondkijkende vrouw van gevorderde leeftijd. Plotseling veerde ze op en riep: "Annet!” Een jonge vrouw aan de overzijde reageerde. "Ik sit hier! Annet keek onze kant uit, maar leek door te willen lopen. "Kom effe!” Aarzelend kwam ze dichterbij. "Lief fan je.” Het klonk gemeend.
Op Annets gezicht verscheen een voorzichtige glimlach. "Hoe git 't met je? Ik heb je al soelang nie gesproke. Froeger kwam je faok spontaon feur de geselligheid.” Annet keek verlegen naar de ogenschijnlijk vriendelijke tante. "Wil je wa drinke fan je tante Joke? Kom gerust wir ‘ns langs. Wonde genese de tied die d'r oferhin git. Jíj was altied al welkom.”
Het klonk hoopvol, maar de nadruk op 'jij' beloofde weinig goeds. Annet wilde niets drinken, maar ging wel zitten. "Heb je geheurd da'k nuir de notuiris gewist bin?”, vroeg Joke nuchter. “Ik fond duir de tied wel rijp feur met die grote keet fan mien fol met antiek grei. Da begriep je wel, toch?” Annet knikte voorzichtig. “Heb ik met mien soon, jouw faoder, faok ofer gesproken nuirdat jouw ome Sjaok gesturrefe is. Da wist jij fast oek wel, hé.” Annet bevestigde het.
"Bin ik met die notuiris 't hele huus deur gewist um alles te beschriefe wa fan wuirde is. Hij was feural onder de iendruk fan da purtret fan die man met muir een oor. Fan Googel of soeiets.” De spanning was snijdbaar. "Je sit op hete kole, liekt 't wel. Alles is nou goed geregeld deur die notuiris. Ik houd je nie langer op. Ken je tuus 't goeie nieuws fertelle.”
Annet vertrok zichtbaar opgelucht. Tante Joke draaide zich verheugd naar ons om. "Mien dag ken nie mir kepot”, lachte ze. "Wij fonde naomeluk onder stoele, antieke kastjes en faose, stickers met hullie naome duirop. Oek achter schilderije en ‘t ouwe serfies.” Ze vertelde het rustig. "Mien erfenis was kluirblijkeluk bij lefe al ferdeeld. Binnekurt gao ik kleiner wone,” zei ze met een vette glimlach.” De notaris zou alles voor haar regelen. "Feul git nuir ‘n feiling.” En de opbrengst? Die git nuir…. giro fijf-fijf-fijf.”
Haar glimlach was Mona Lisa waardig.