Goeie raod is duur
Ook het waterniveau van de Waal is laag door de aanhoudende droogte. Daardoor zijn de rivierstranden nu extra groot. Het mooie weer bood spontane gelegenheid daar met onze dartele viervoeter van te gaan genieten. We parkeerden heel dichtbij een plek, waar je via een 'officiële doorgang' lopend naar de rivier kon.
“Nim wel ’n affalsekske mee, as je nuir ’t strand git”, adviseerde een vriendelijke, door de zon ‘geleerlooide’ jonge vrouw, die kennelijk juist vóór ons het keurige poortje was gepasseerd. “Nog nooit hier gewist? De gemeente Nimwege wil hellepe de strandjes schoon te houwe. Duirfeur ken je hier die graotis papiere tasjes pakke.”
Naast de ingang stond behalve een grote afvalcontainer een soort vitrine met de tasjes. Ze pakte een paar exemplaren met daarop de tekst: 'Top dat jij ervoor kiest het Waalstrand schoon te houden' en duwde die ons opdringerig in de handen. “Ik hiet Anjao. Follug mien muir!”
Als volleerd reisleidster legde ze een autoriteit aan de dag waardoor wij haar automatisch achternaliepen. Het was stil op het ruime strand tussen de rotsachtige strekdammen. ”Seg nou eiges: op dese mooie dag met fan die lekkere temperature is ’t toch fantastisch hier. Alles flakbij huus. Son, sand, waoter én ruumte."
"Fliege? Ik mot d’r nie mir aon denke. Deuse pille he’k geslikt. Hielp gin berst. Costa Braofa, Antaljao, de Kenuirische eilande: kotsend bin ik d’r hin en wir gewist. Se konde mien duir oferal trug. A’k ’t fliegtuug muir naoderde, naome de pursers al de bene.” Het zomerse tafereel streelde onze ogen. “Wa’n rust hier, hè. Wel wa anders dan aon de Middelandse see.”
Terwijl trage boten voorbijgleden, installeerden we ons in het warme zand, waar geen afval opgeruimd hoefde te worden. De tasjes werkten blijkbaar. Daar zaten we dan enigszins verlegen met ons Nijmeegse tasje. "Ken je 'n bietje goeie raod gebruke?”, schelde de stem van Anjao, die inmiddels tot aan haar navel in de Waal stond. "Set dat tasje muir op dat blote kupke fan je. Aon 't waoter met 'n bietje wiend ferbrant je wuir je bij staot.” Mijn pet lag in de auto. Ze had beter kunnen waarschuwen dat ik daar niet mocht parkeren.