Tikkie-Takka #43:
Nuytinck bellen
Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.
Drunen, 23-11-2023
Normaal gesproken is een EK of WK een leuke vulling van de zomer, dit jaar is het slechts een hinderlijke onderbreking van het clubvoetbal. Maar wel eentje waar we al een hele tijd naar uit keken.
Want Jasper Cillessen, onze Jasper, zou het doel schoon gaan houden tegen snelle Senegalezen, emotionele Ecuadorianen en de quasi-Qatarezen van het gastland. Met het risico om iets aan geschiedvervalsing te doen (Jantje Peters, lees je mee?), zou Jasper de eerste échte NEC-contractspeler op een eindtoernooi zijn. Okay, Alireza Jahanbakhsh was er in 2014 ook bij. Maar die liep niet als klein menneke al op de Eendracht rond. Hij had het zelfs even afgestemd met de grote baas himself, maar zowel Louis van Gaal als Frans Hoek gaven groen licht: spelen en ‘leveren’ bij NEC zou in principe voldoende moeten zijn voor een selectie.
Drie keer ‘zou' in één alinea. Dan weet je eigenlijk al genoeg. Over het nare mannetje, een alimentatieverzoek uit Spanje en de (logische én terechte) woede-uitbarsting van Jasper toen hij gebeld werd, is al genoeg geschreven. Heel Nederland vond er iets van, van onze Jasper. En inmiddels gaat het alleen nog over het sprookjesboek van ‘the tower from the Jouwer' Andries Noppert. Onderbelicht is voor ons als clubsupporters één belangrijk aspect.
Jacobus Antonius Peter Cillessen, geboren in Nijmegen en getogen in Groesbeek, kwam terug naar NEC omdat hij wilde spelen met oog op het WK. Maar dat had hij ook in Eindhoven, Alkmaar of Amsterdam kunnen doen. Misschien zelfs in een zonnige provinciestad in Italië of Turkije. Maar Jasper, onze Jasper, wilde na avonturen in de absolute wereldtop lekker terug naar huis. Trainen in ons prachtige stadspark, toegezongen worden door de mensen die hem al steunden toen hij nog met Nicholas Skverer om een plekje streed in NEC A1, spelen in zijn Goffert. Aankomen op dat Stadionplein, weten dat iedereen het geweldig vindt als je uit je bolide stapt en weer je handtekening zet onder dat contract met NEC. Net als een jaar of 10-12 geleden – maar dan ouder, rijper en volwassener.
Dus Dirk, ik gun alle spelers uit onze jeugdopleiding een toekomst bij Anderlecht en Udinese, maar vind het eigenlijk een hinderlijke onderbreking voordat ze weer lekker thuiskomen. Heb jij het nummer van Nuytinck?
Ciao,
Chiron