Kurt houwe
Al jaren verzorg ik mijn korte baard met een tondeuse. Het handige apparaat bleek een Carrera onder de Porsches met nogal wat kilometers op de teller. Het bijbehorende geluid leek inmiddels op een lekke uitlaat. Toevallig bleek dit scheerapparaat in de aanbieding bij een grote supermarkt.
In de winkel lagen nog twee keurig verpakte tondeuses bij andere elektrische aanbiedingen. Stukjes technisch vernuft hebben altijd mijn aandacht. Daardoor had ik het aarzelende echtpaar naast mij niet opgemerkt. “Mag ik effe wa fraoge?”, klonk het bescheiden. De vriendelijke man lachte er verlegen bij. Zijn vrouw stootte hem opmerkelijk omslachtig in zijn zij. “Jan, dâ ken je nie maoke, heur!”
Jan was duidelijk niet onder de indruk. “Is soen buirtje as jij het gemekkeluk? Ik heb ‘n bruurke doot aon alle murreges schere. Hoe faok mô jij da duun? Folleges mien ken je best ’n puir daoge oferslaon. Nou krieg ik altied kommetuir dat d’r huirtjes ien de wasbak legge. Duu ik d’r flink waoter ofer, sitte d’r spetters op de spiegel. En a’k die affeeg, he’k strepe. Seeme ken ik oek al nie best, seit mien Anitao.”
Anita lachte schaapachtig en zei verrassend pittig: ”Hum steet ‘t. Letst hâ jíj fan die tochlatte laote staon. Duir liep je swuir mee feur joker. Of je ’n muts met sij-flappe op je kaole kop had. Die snur was oek al gin aonwinst. Muir soen buirdje …” Ze rekte wat tijd, terwijl ze mij bestudeerde. “Die prikt fast mè kusse en je wit da’k dan flekke krieg op mien gefoelige huidje.”
De man haalde diep adem en keek mij hoopvol aan. "Fan soen kurte as fan hum?”, wees hij op mij. "Ik durref ‘t bijnao nie te fraoge”, begon hij aarzelend. "Mag sij 't effe prebere?” De vrouw lachte verleidelijk en deed alvast een stap naar voren, toen ik op haar kin een puist van een wrat zag zitten. Ik mompelde iets als: 'Parkeermeter loopt af', graaide de doos met tondeuse uit het rek en stapte later opgelucht met mijn nieuwe Porsche in mijn bolide.
Ik ben benieuwd of ik Jan in de stad tegen zal komen met een baard.