Gekke en dwaose
AlgemeenOp een voorzichtige voorjaardag ontdekte ik een vrouw die met een emmertje sop een elektriciteitskastje ijverig poetste. “Se sien so fraoi gruun tegesweurdig. Passe se oek beter bij de netuur. Nie dan?”
Ik moest haar gelijk geven. “Muir se kalleke de letste tied alles onder. En je kriegt dà grei d’r haos nie mir af. Ik snap wel dà se fen sien fan ons kluppie, muir om nou de hele stad fol te ferrefe mè dà rood, gruun en swert. Dà git Mien te fer. Ik wur d’r ’n bietje depri fan.” De derby van afgelopen weekend was er dan ook niet een om vrolijk van te worden. “As we nie uutkieke, kumt daoluk de geel-swerte ennemie nog om ‘t hier ’n bietje op te frisse.” Ik adviseerde haar om vooral geen slapende honden wakker te maken.
Ze zette haar emmertje neer en legde de poetsdoek op het kastje. “Ik bin ’n rassufere Nimweegse én suppurter fan Enniesee. Dà het mien moeder d’r mè de paplepel iengegote en mien faoder... nou, die oek, sa’k muir segge. Die kon ‘m uirdig raoke. Ons nie, heur. De fles wel. En dan muir singe as sien kluppie gewonne had. Wij sien nog altied gek op alles fan Nimwege. Oek fan Enniesee.”
Haar supportershart kleurde haar wangen. Ze had een seizoenkaart en liet geen thuiswedstrijd voorbijgaan. ”Uut laot ik allenig mien straotjoekeltje Joris. Kwam aonlope op ’n mooie Pinksterdag. Is een keepertje, heur. Bijt soemuir de spits af en plast op ’t middefeld achter Estel.” Mien wierp zich gewapend met frisse moed en een pannenspons weer op de schoonmaak.
“Nou ik duirofer nuirdenk souwe Dirk Proper en Lasse Schöne mien messchien wel wille hellepe. Ik heb fan tuus uut ’n wiese les meegekrege: ‘Allenig gekke en dwaose sriefe hullie naome op deure en glaose.’ Die twee hebbe hullie naome al mee. Jao, toch?”
“Hè’k nog ‘n fraog: wil je jouw handtekening op mien rug sriefe? Flak nefe dà plekplaotje fan ‘t Goffertstaodion. Ik gaoi so toch nuir de tattoesjop. Ken die geliek jouw naom d’r bij ienkleure.” Maar zo gek was deze dwaas toch niet.