Seikert
AlgemeenDe tijd vliegt soms voorbij, op andere momenten lijkt die stil te staan. “Het uutsich is niks feranderd”, zei een oudere man tevreden. Ik had hem vaker gezien als hij zijn hondje uitliet. “Wat ’n fraoi plaotje fan de Ooij!” Bij slechter weer bleek dit zijn snelle rondje. “Hè je mien gemist? Ik bin ’n tied bij mien soon gewist. Ien Amerika. Duir had je oek feul heufels, seg muir berge, muir duir is ’t hertstikke leeg en stil. Je siet duir gin mins.”
Hij had er niet aan kunnen wennen. “Se sien duir wel uirdig, wuir hij woont. Hij fraogt al juire of ik duir wil komme wone nou ik allenig bin.” Een dankbaar gevoel sprak uit zijn woorden. “Muir ik bin fan hier en hier wil ik bliefe!”, zei hij vinnig tegen de hond, die braaf voor zijn voeten lag. Het dier sprong op. Hij aaide het pientere snuitje en beloonde het gedrag met een klein hondenkoekje.
“Ik heb ’n tied motte suke nuir soen knap reutje”, deelde hij voorzichtig mee. “En dese het taolent. Sien feurige baos wou ‘m kwiet, umdat uutlaote nie meer ging.” Hij lachte schalks. “Ik socht juust ’n seikert fan ’n hond.” Het dier sprong op. Dat vroeg om uitleg. “Da commando kent ie nou. Fan mien auto is ’n tied trug, feur mien deur ’n spiegel duiraf gereje. Ik heb ‘t nie gesien. Muir ik bin langs alle auto’s gelope; eentje had ferf fan mien spiegel op sien deur op de eigeste hoogte.” Hij had dat eerst vriendelijk gemeld, later kwader. Zonder resultaat. De politie kon niets voor hem doen. “Muir ik gaf nie op. Nie uut fraok, muir uut prinsiepe: feur wa, heurt wa.”
Hij leerde zijn hond op commando plassen. Als hij langs dat huis liep, hoefde hij al geen ‘seikerd’ meer te commanderen. “Hij ken da nou op commando oferal tegenaon. Dus as je ‘t eens nodig hebt… Je wiest aon wuir je da wil en segt: Seikerd!” Hij had gelijk, maar gelukkig reageerde ik snel genoeg.
