Graog!
Algemeen“Ik seg ’t muir ereluk: ’t is ’n klote somer!”, zei een robuuste vrouw voor mij in het rijtje bij de kassa. “Gao jij oek meppe?” Ik stak twee vliegenmeppers omhoog. ”Wuirdeloos is ’t di juir wir. Ik heb nooit kenne wenne aon di kwakkelweer. En nuir de son ien Spanje kenne we oek wel fergete feurlopig.” De zomerse temperatuur schommelt ook erg tussen lange en korte broek. ”Ik blief dus nog muir wir htuus.”
Ze had gelukkig een aardig tuintje achter het huis. ”Duir ligge nou tegels. Feul struke he’k d’r uut laote haole. Drie juir terug al. Deur ’n ferre kennis fan froeger. Ik wou duir lekker uut de wiend kenne ligge ien de son.” Dat ‘lekker ligge’ sprak ze op een toon uit, die het tegendeel duidelijk maakte. “He’k ’n tied saomegewoond met die legger. Muir die bleek oferal graog te legge en nie allenig tegels.”
Ze was weer alleen, maar toen kwamen de slakken. “Wuir se fandaonkomme, wit ik nie, muir se fermenigfuldige d’r eige, raosend snel. Die fiese spore op de tegels; duir ging ik fan ofer mien nek. Kwaome d’r nog meer deur, geleuf ik.” Dagelijks raapte ze de niet in het donker geplette diertjes op en bracht ze naar bistro ‘groenbak’.
“Ik bin aontrekkeluk op deéén of andere manier. Altied al gehad. Nou met ’t sunneke hè’k da met wepse. Die suke mien op. As je ’s wist, hoefeul die nou spesiaol op mienaf bliefe komme en nie allenig ien mien tuin! Wa’k oek opspuut, ik wurt oferal de hele tied achterfollegt. Sie ik d’r soms aonstekeluk uut?” Ze probeerde hopeloos te kijken. “Wa feur merk ik d’r oek op opsmeer tegedie krenge: se ruke mien duir deurhin.” Ze had ook dezelfde pech gehad met de mannenkeuze. Hij moest “nie tefeul plekke, maotig ’n lekker glaosje saome drinke, feul thuus sien en lekker kenne frije.” Terwijl ze de aankopen in een tasje stopte, legde ik mijn nieuwe vliegenmeppers op de toonbank. “En wat ’t slaon betreft, allenig uutdaogend met soen meppertje. Dus?” Ze had pech, ik heb ‘m thuis nodig.
