Voetzoekers
Algemeen“Ik heb ’n baontje”, klonk het vrolijk achter mij, toen ik de fiets op slot zette bij de bakker. “Hertstikke leuk, ien de butenlucht en allenig as ‘t ’n bietje weer is.” Zijn openheid had ik niet verwacht. “Ach, soms mot je massel hebbe, ’n auto en wa frije tied.”
Er was weinig nodig om hem aan de praat te houden. ”Je wit wel, da’k feul hou fan de natuur, hè.” Ik wist het niet. “En da’k altied bij de recherche wilde werreke.” Zowel zijn wens van te willen werken als zijn politie-ambitie na zijn pensioen kon ik totaal niet plaatsten. Ik had alle tijd om hem los te laten barsten. “Mien bofebuurfrouw Joke het ’n kleindochter, die probleme het met huir friend. Da kiend kan d’r nie fan slaope en Joke oek nie. Is se bij ons komme uithuile, dat huir relaosie d’r ’n ander op nuir houdt. Of ik da wil uutsuke. Se mot wel bewiese hebbe natureluk. Duir mag ik feur surrege.”
Hij keek er zo serieus bij, dat ik moeite had niet te lachen. Maar hij groeide in zijn nieuwe rol en wilde meer vertellen. Even zochten zijn ogen naar meeluisteraars. Die waren er niet. “Ik heb al ‘n plan in mien kop, da wil ik wel effe op jou teste. Heel kurt.” Daar twijfelde ik aan. Het ging uitgebreid over Selena, de kleindochter van Joke, die sinds kort samenwoonde. Die vermoedde dat haar vriend haar bedroog met haar vriendin. “Muir se kon hum nog nergend op betrappe. Die friend ging wel errug faok herdlope ien de Haotertse Fenne op sien dure merkschoene. Tenminste, dat see se. Mot ik gaon oplosse of ie duir frimtgit.”
Hij kende dat mooie stukje natuur bij Nijmegen. “Ik lup duir faoker. Is nog rustig en de paode hebbe fan da fijne sand. Nergend anders kun je schoenafdrukke so duidelijk sien. Hij lupt op Nijkies, sij het Adidasjes maot 37. Hoef ik allenig muir sitte wachte um hullie te betrappe. Fan hullie afdrukke nefe mekuir maok ik dan ‘n foto. As bewies feur Selena.” Nu begrijp ik het woord ‘Sneakers’ pas.
