Smeltmeester Bas de Vries (foto: Jan Lintsen)
Smeltmeester Bas de Vries (foto: Jan Lintsen) Foto: Jan Lintsen

‘Samenwerken, elkaar helpen en elkaar wat gunnen’

Algemeen

Stichting Kunst van Samenleven (KUS) wil er aan bijdragen dat mensen en groepen met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten. Dat doet ze onder meer door het portretteren van vertegenwoordigers van sociale organisaties en groepen die actief zijn in (Rijk van) Nijmegen. Deze keer een interview met Bas de Vries.

Nijmegen - Bas de Vries (1979) komt uit een onderwijzersgezin. Zijn vader was directeur op een basisschool in Wamel en het gezin woonde in Beneden-Leeuwen. Op de plaatselijke skatebaan leerde hij zijn vrienden Bauke Smit en Wimke van den Heuvel kennen en later in de stamkroeg in Druten zijn vrouw met wie hij twee jonge kinderen heeft. Na de kunstacademie in Utrecht waar hij productontwerper werd, ging hij architectuur studeren in Rotterdam en werkte daar tien jaar als architect. Met Bauke en Wimke maakte hij vrijdags producten voor onder andere evenementen, zoals een levensgrote strandstoel. Bauke, Wimke en Bas kregen het plan om bij de Honig een bedrijfsverzamelplaats te maken, waar creatieve ondernemers samenwerken en elkaar inspireren. Zo werden ze de drie Smeltmeesters en ontstond De Smeltkroes, waar nu 130 makers ruimte hebben en werkplaatsen, vergaderruimtes en inspiratie delen.

‘Vrede is voor mij dat er ruimte is voor iedereen’

Bas: “Een mini-maatschappij waar we samenwerken, elkaar helpen en elkaar wat gunnen. Bij De Smeltkroes denken we niet in concurrentie. Bedrijven uit dezelfde branche leren juist van elkaar, de samenwerking werkt stimulerend.” Over vrede zegt hij: “Vrede is niet in angst leven. Ik voel me een gelukszakje dat ik al zo lang vrede ken. Vrede is voor mij dat er ruimte is voor iedereen, dat je jezelf mag zijn en kunt laten zien wat je in je mars hebt. Ik vind dat in Nijmegen meer dan in andere grote steden waar ik woonde.”

Twee keer werd zijn vrijheid beperkt: “Toen we moesten evacueren, vluchten voor het water, ervaarde ik hoe afhankelijk je bent van hulp van anderen. Door de coronabeperkingen zie ik in dat we ongekende vrijheden hebben in Nederland en hoe rijk mijn leven is. Daar ben ik best dankbaar voor. ”

www.stichtingkus.nl