Keizer Karelplein

Op de markt is je euro nog bijna een daalder waard. Daarom bezoek ik op ‘t Kelfkensbos wekelijks onze kaasboer Stolk. 

“Hè Stijn, hè je gelese wat die grappemaokert ien onse schouwburg ofer ’t Keiser Kuirelplein see?” De olijke stem hoorde bij een bourgondische man van onbestendige leeftijd. “Dat ‘t ‘n gestoorde rotonde was. Fon ’t eigeluk best ’n uirdige opsteker feur de stad. Soe weinig as de minse duir tege mekuir aon sitte! Wij Nimwegenuire sien allemaol ’n bietje Max Verstappe, niewuir?” Een gulle lach vond genoeg ruimte op zijn blozende wangen. “Most ik trugdenke aon ’n uutferkochte feurstelling fan jouw SoapTheater duir op de planke. Hiete die nie ‘Drie keer lings is oek rechs?’ Songe jullie soen mooi nummer ofer ons befaomde Plein. Die tekst sou ik graog nog ‘ns wille lese én oek heure. En ik nie allenig! Andere Nimwegenuire en die Pannekoek fast oek.” 

Een man, een man, een woord, een woord. 

Toen meer dan honderd juire t’rug de stad sich ging fergrote, kwaome breje singels um ons kleine hertje stad; fan Lodewijk tot ‘t station met feul gruun ofergote see iedereen geliek: dit plein het toch wel wat. 

Refrein: Da plein ien de stad wuir je hert fan git kloppe wuir Kuirel met peerd ien de bluumkes blieft staon; da stadscarrousel het gin tied um te stoppe; duir draoi je ien mee, want da plein griept je aon. 

Hier saote op terrasse onse feurouwers te praote, kiekend nuir de tram die minse fer nuir bute brocht. Het perk was nog bereikbuir, amper auto’s op de straote; een rust die rap ferdween; feul sneller dan gedocht. 

Het plein het nuir de oorlog sien fertrouwd gesich ferlore, enkeld de Fereeniging bleef hier fraoi oferend. Dit plein fan cente, wuir ferkeer de rust wreed blieft ferstore, die lefensgrote bloembak, faok gefreesd, steeds bekend.

Dankzij het wonder van de moderne media bovenstaande te zien én te beluisteren: https://fb.watch/i_eziEkaZ-/