Feurrecht

Ook columnisten hebben behoefte aan vrijheid op zijn tijd. Een ontspannen vakantie in Beieren was zo geregeld. Zittend op het bankje voor de receptie van het park, schoof een struise Nederlander met een jaloersmakende witte haardos naast mij. 

“Bin ik sojuust muir net ontsnapt aon ‘n puir uur fastsitte!” Ik schrok van de mededeling en verwachte een boeventronie onder die haardos. Vriendelijke blauwe ogen keken mij aan. “Je sou toch denke da je hier feilig was. Nuir al die Corona-elend wuire mien frouw en ik toe aon ‘n surgelose somer.” Ik kon dat alleen maar beamen. “Frij um te geniete fan wat juire so nurmaol was.” 

Mijn gezicht sprak boekdelen en opende een stortvloed aan informatie. “Se sien hier so schoon, see mien frouw! Die wc’s en oek de doesjes. En sij ken ’t wete, heur. Se hiet nie feur niks Andie.” 

Sinds kort was de schoonmaakploeg hier uitgebreid met ijverige Oekraïense medewerksters. Deze vluchtelingen vinden langzaam maar zeker weer een houvast. Op de keurige sanitairgebouwen staat aangeven tussen welke uren de verschillende ruimtes worden schoongemaakt. “Se beginne um 9.30 uur bij de ruumte feur de faot. Dan gaon se nuir de frouwe en duirnuir komme se pas bij de kerels. Minimaol een half uur hebbe se nodig per ruumte. Reken muir uit.” Daar had zelfs ik geen rekenmachine voor nodig. De gelaatskleur onder de prachtige witte lokken kleurde langzaam van licht gebruind naar donkerpaars. 

“Toen ik um 9.45 uur bij de manne nuir binne wou, hield de nurs kiekende Duitse Ober-PoetsBaos mien tege.” “Kanst du nicht lesen!” schreeuwde die kwaod. ”Es ist verboten hinein zu gehen!” Ik had inmiddels een goed beeld van de situatie gekregen. “Ik schrok wel effe, muir ik mos tóch plasse. Effe de hoge drukspuit d’r op; so kluir, nie wuir? Ik probeerde er geen beeld bij te krijgen.

“Toen ik met frisse hande aon de dag wou beginne, bleek dat bromsnur mien opgeslote had. He’k ‘n hoop lawaoi gemaokt. Is die frolijke Oekraïense mien komme befrijde. Mien knuffel en de schaomte feur heur collegao kleurde ferrassend huir wange.” Leven in een vrij land is geen recht maar een voorrecht. De Nederlandse vlag wappert nu op ons Duitse stekkie.