Ien ‘n rijtuigje

Toen ik na een uitlaatrondje bijna thuis was, hoorde ik luid mijn naam roepen. Ik herkende de stem niet, maar uit zijn verbaasde toon klonk iets positiefs. Hij wuifde enthousiast en probeerde zo duidelijk te maken, dat ik naar hem toe moest komen. 

“Woon jij hier ien de buurt? Ik doch dà jij wel ien de Benejestad was geblefe.” Hij moet gemerkt hebben, dat er geen wederzijdse herkenning was. “Hà je nie deur dà ik ’t was?”, klonk het met enige verbazing. “Dà’s oek al wel ’n uirdige tied geleje, heur.” 

Hij zat als bestuurder en trapper op een driewielerfiets, een soort riksja. Voor zijn stuur was een stevige zitbak waarin twee oudere dames goed ingepakt naast elkaar zaten. “Dî is fan ’n urgaonisaosie die bejuirde so de stad wir wil laote sien.” De dames probeerden vriendelijk de aandacht van de hond te trekken. “Ik rij nou met hullie fanuut Neerbosch nuir de ouwe stad. Lekker rustig trappe, nie te herd, kenne hullie op d’r gemak rondkieke en saome beppe. We kenne stoppe wuir hullie dà wille.” 

De route konden de passagiers zelf bepalen. Sommigen willen door de binnenstad, anderen kozen voor een route langs plekken met persoonlijke herinneringen. “Dese wouwe graog nuir Nimwege-Oost. Feur ’t uutsich ofer de Ooij.” De dames knikten enthousiast. ”Ik heb nog ’n ferrassing feur eentje fan hullie.” De dames glunderden. “Ik sal ’t muir ferraoje. Joke hier is naomeluk juirig. Honderd gewurde. We gaon ’n tuirtje haole bij Hubert op ’t stadhuus.” Het gezicht van de jarige straalde. 

“Ik heb huir beloofd dà se hier ‘n hil apert kedootje sou kriege: ‘n aubaode deur ‘n groot ertiest. Toegesonge deur René Le Blanc. Muir die is nie tuus. Ken jíj nie ‘n bietje as Niel Diamant of Humperdinges singe? Duu ik wel de tweede stem fan de Surpriems.” Luidkeels zongen wij Happy Birthday. De grote grijns op het gezicht van Joke maakte goed dat we een tijdje voor joker stonden. “Seg Stijn, tot laoter, hè! We komme bij jou lunche. Set de bubbels muir fas koud. Dan git ut trug nuir Neerbosch feul gemekkelukker.” Ik had hem anders maar wat graag een duwtje in de rug gegeven…