Lefesgefuirluk

De jaarwisseling willen we niet missen, want die biedt kostbare momenten van herinneringen en nieuwe mogelijkheden. Terwijl we uitkijken over een bijna totaal blank staande Ooij is het vuurwerk achter en voor ons uitgebarsten. 

“Fuurwerk moch toch nie? Mot je nou ’s kieke en heure”, stelde een goed ingepakte wat oudere Nimweegse schone mopperend vast. “Of ’t allemaol niks kost. Duir git wir feur ’n puir duite” kwam er stomend achteraan. Ik voelde aan dat mijn argumenten over het prachtige siervuurwerk boven Lent vergeleken met het spektakel in Nieuw Zeeland niet steekhoudend zou zijn. “Minse sien aon ’t end fan ’t juir ienins nie mir so sunig. Nim nou mien fent.” Ik kreeg geen tijd daar iets van te denken, want de dame barste los alsof alle Thunder Kings en Cobra’s in één klap werden afgestoken. 

“Ik see tege Sjonnie dà tie ’t nie ien se bolle harsus mos haole dî ouwe juir nog geld uut te tgefe. Denk je dà tie luusterde?” Ik nam aan dat Sjonnie zijn eigen gang was gegaan. “Het ‘ie d’r nie eentje gekoch, muir geliek ’n hele straot. En wà denk je?” Wederom dacht ik nog niets. “Is tie d’r ien gefalle.” Ik vroeg waar hij in gevallen was. “Ien de prijse!” 

Het gezicht van de vrouw bleef op onweer staan terwijl inmiddels de stromende regen van haar gele capuchon droop. “Nou sit meneer ien de kroeg sien eige feesje te fiere. Het al ‘n kroes geboekt nuir de Mallediefe en soen grote SUF fan Mercedes besteld. Die sien lefesgefeurluk, wis je dà?” Ik had geen idee. “Die kenne soemuir deurmidde berste. Muir hij git d’r uut, heur. Fanaofond nog! Ik heb d’r lang genoeg tegenaon gekeke. Ik bin d’r kluir mee.” 

Om haar overtuiging kracht bij te zetten, plantte ze haar handen in haar zij. “Jij siet d’r daodkrachtig uut. Jij wil mien duir fas wel bij hellepe.” Ik heb altijd een zwak voor vrouwen in nood. “As jij hum bij sien onderkant pakt, nim ik sien bofekant. Dan kiepere we hum so ofer ‘t ballustraode.” Met een schuine blik naar het bewuste balkon bleek het niet om haar man te gaan maar om haar Nordman.