Feur ’t goeie doel
Algemeen“Ik wis wel dà se feul lef hebbe hier ien de stad, muir dà se onse eige Mariken duir weg durrefe haole feur ’n glaosere huus! Dà wil d’r bij mien nie ien. Is dà nou eerbied feur ’t ferleje?” De vraag kwam van een hoofdschuddende, keurige man van een wijze leeftijd. “Dà huus hadde se toch wel ofer dà meidje hin kenne sette. Se hadde huir duir best wel ’n kurte tied dreug kenne laote staon, folleges mien. Het se wel ferdiend nuir soefeul juir as trekpleister. Nie dan?”
Hij hoefde geen antwoord. “Ik wit ech wel dà ’t hier allemaol feur ’t goeie doel is. Soen sielig meidje mè huir lege mendje fan huir sokkel haole. Mariken most lopes botschappe duun feur huir heeroom, die pastoor was ien ’n durp fer bute de stad. Die mot blij gewist sien mè huir. Soen end lope feur de aonkope op de Grote Mert en dan wir hillemaol trug. Duir mot je toch nie aon denke.”
Hij bleek de geschiedenis van deze stoere jonge vrouw goed te kennen. “En wà doch je as ’t regende? Muir dan kon se bij huir leeje tante schuile en bliefe slaope.” Hij ging helemaal op in zijn verhaal. “Dà was soen serpent”, zuchtte hij. ”En die sien d’r tegesweurdigs nog stits. Dà wief fan mien ken d’r oek wà fan. Altied wà te klepseike. Het muir één hobby: spuirsegeltjes. Sjerlok Holms heur eiges. Kiekt as ’n pitboel alle folders nuir en geleuft alles wà die belofe. Miljoene ien de sjekpot, drie haole, fier betaole, graotis nuir pretperreke, ’n nije auto...”
”Nou hebbe se oek nog huir foet gebroke.” Die wending had ik niet zien aankomen en ik verslikte mij van verbazing. “Nie fan mien Toos, heur. Nee, fan Mariken. En Ferao Tummers is d’r nie mir um ‘t te maoke.” We keken naar de veranderende Grote Markt. “Hè’k ‘n Seriejus Riekwest feur jou: ken jij je nie surrege dà se mien frouw ‘n puir daoge opsluute ien dà Glaose Huus? Gao ik effe nuir de son mè mien swaoger. Effe op aosum komme feurdà de Kerst losberst.” Toos was blijkbaar ergens in de prijzen gevallen.
