Afbeelding
Krulletje van Leo van Stijn

Niks mir aon duun

Algemeen

Deze zomer in Nijmegen leek de coronacrisis ver van ons bed. Het uitgaansleven klom weer naar het oude niveau. De Vierdaagse heeft een Driedaagse versie met glans overleefd. Talloze activiteiten stonden weer op de kalender. 

“Muir ’t blieft ’n ruir juir”, zuchtte een oude bekende, die mij in de drukte op de Grote Markt bij mijn mouw pakte. “De Grote Mert sit ien mien hert. Hier ien de buurt bin ik gebore, soeas je wit. Wuire swuire juire feur ons tuus, muir as kiend had je alle ruumte um te speule. Ik heb de binnestad langsaom fol sien bouwe. Feul was kapot, muir dit is altied mien tuus geblefe.”

We hadden geen haast en mijn verzoek bij De Waagh wat te gaan drinken, accepteerde hij graag. “Hier he’k nog feurstellinge gesien fan jouw Stadscabaret Blokken.” Toen we uit ons spreekwoordelijke jasje groeiden, zijn we met de voorstellingen, op advies van Gerard van Groningen naar het Kolpinghuis uitgeweken. “Gerard had duir iets ien de melluk te brokkele”, wist mijn gast te vertellen. 

Gerard was een groot fan van het Nimweegs SoapTheater en stimuleerde ons om cabaret over Nijmegen te blijven maken. “En deur te groeien tot ien de schouwburg. Folle saole trokke jullie. Dat kreeg Fan der Ende sellufs toen nie feur mekuir.” Hij viel even stil terwijl ik mijmerde over het organisatietalent van Van Groningen. “Het lukt Gerard oek um Nimwege te laote singe. Ik stond altijd feuraon op ‘mien’ Grote Mert. Feur Fan Groningen ging ik sellufs singend op de fiets fan mien frouw onder de groene hemel ien de blauwe son met ’n trechter op mien kop deur Maos en Waol.” 

De beelden riepen om een moment van stilte die zacht omlijst werd door het carillon van de Stevenskerk. “Fiend jij nou oek nie dat ‘ie ’n standbeeld ferdient hier ien het centrum? Muir dan wel met een echte Nimweegse naom; Gerard fan Nijmegen in plek fan Fan Groningen. Ik keek de man verrast aan. “Ien ’t kaoder fan kostendrukkend besig sien, stel ik feur da jullie beide op één sokkel komme: twee sukkels op ’n sokkel. Ik sou segge: niks mir aon duun.”