Faolentijn

Op de markt op het Kelfkensbos voel ik dat de sfeer van vroeger nog altijd aanwezig is. Dat komt niet alleen door de uitstalling van de rijkheid aan verse producten van dichtbij en ver weg. Ze liggen er in de open lucht bijna ouderwets de kopers te verleiden. In alle vroegte voelde die lucht nog ijl en moest het plein nog ontwaken. 

“Stijntje”, groette een rasechte Nimwegenuir mij met een hand op mijn schouder. Het was Harrie, die ik pas nog had ontmoet in Scheveningen bij een van de laatste uitvoeringen van de bekende musical Aïda van Elton John en Tim Rice. “So sie ik je maonde nie ien de stad, nou komme we mekuir binne ’n week hier tege op de gruuntemert.” 

De koopman reageerde lachend achter de uitstalling van een overdaad aan gezondheid. “Hij het ’t duir fast feur ons kluirgeleid.” Mijn boodschappenlijstje was maar kort. Harrie keek aandachtig op mijn briefje. “Nim je gin uirebeie mee? Duir is je frouw soe gek op! En blauwe besse feur ien d’r yoghurt. Of frambose.” 

Hij zag mijn verbazing over zoveel huishoudelijke kennis. “Dà heurde ik toefallig, toen sij ’t met Sonjao ofer ete had. Jao, ik ken heur, jao ik ken heur….” zong hij uit die moderne musical, waar wij op Valentijnsdag samen van hebben mogen genieten. “Mien Sonjao en ik sate op de eigeste rij. Folleges ons kon jouw frouw alle nummers meesinge.” 

Ik herinnerde mij, dat onze vrouwen in de pauze bij elkaar hadden gezeten op een bankje in de overvolle foyer. “Jij sat mè je neus in ’t pregrammaobuukske en de daomes wuire gesellig aon ’t bebbele ofer ete sonder koolhydraote. Mien Sonjao wil nie allenig alles ete muir oek alles wete. Feural ofer ete.” Harrie lachte er smakelijk bij. 

Na de pauze had ik Harrie en Sonja niet meer gezien. “Duu Aida feural de groete fan mien.” Hij bood hulp bij het vastmaken van de inmiddels zware gevulde tassen aan mijn fiets. Toen ik wegfietste, hoorde ik zijn stem nagalmen achter het tijdelijk gesloten Valkhofmuseum en ik bedacht: “Gesegend Nimwege, stad fan al mien drome, ‘t waoter draogt de allerletste traone nuir de Waol….”